دستگاه سه گاه
دستگاه سه گاه:
آواز سهگاه ریشهٔ کاملاً ایرانى دارد. البته سهگاه در میان آذری ها استعمال زیادى دارد و آنها در خواندن این آواز مهارت زیادى دارند. اما فارسىزبانها آن را طور دیگرى مىخوانند. در هر دو، آواز با حزن و اندوه همراه است و با تأثیر و تألم بسیار همراه است
سبک ترکی: مداحان آذری زبان با سبکهای مختلفی من جمله سبک "ماهور - بیات ترک - همایون - دشتی- سه گاه و..." مداحی می کنند اما سبکی که به سبک ترکی معروف است همین دستگاه سه گاه است که نغمات آنرا در صدای اکثر مداحان آذری زبان می توان شنید. مداحان فارسی زبان مثل حاج مهدی سلحشور نیز از این سبک استفاده می کنند. در بین گوشه های دستگاه سه گاه ،گوشه "مویه" از حزن بیشتری برخوردار است و در مداحی بیشتر مورد توجه است. سبک ترکی را میتوان با سبک عربی (مقام صبا) ترکیب کرد. از ویژگی های دیگر سبک ترکی استفاده آن در روضه های حماسی است
این سبک در زبان موسیقی تلاوت قران هم با نام مقام سه گاه وجود دارد این مقام در بیان آیات با محتوای حماسی بیشتر کاربرد دارد.گوشه "مویه" در موسیقی عربی با نام لحن فرعی "رَمَل" معروف است.
#دستگاه_ماهور
آموزش انتقال لحن از دستگاه ماهور به آواز دشتی
هرگاه به هر علتی (مثلا طولانی شدن جلسه و تکرار بیش از حد ملودی های دستگاه ماهور ) مجلس دچار کسالت و خستگی شده و احساس می کنید دستگاه ماهور سوز و حال کافی را ندارد
یا زمانی که میکروفن را از مداح دیگری تحویل گرفتید که ایشان در قالب ماهور اجرا می کرده و طبیعتا شما هم ماهور را ادامه می دهید ولی فضای لحنی جلسه از ماهور اشباع شده
چاره ای ندارید جز انتقال لحن از دستگاه ماهور به دستگاه یا آواز دیگری
┅┅┅┅┄❅💠❅┄┅┅┅┅┄
آموزش
آواز_ابوعطا
آواز ابوعطا، یکی از آوازهای چهار گانهٔ متعلق به دستگاه شور در موسیقی ایرانی (به همراه افشاری، دشتی و بیات ترک) است. ابوعطا با القاب دیگری مانند سارنج (صلحی) و دستان عرب نیز شناخته میشود. انسان با گوش دادن به ابوعطا کمی به فکر فرو میرود و به مسائل فلسفی پیرامونش میاندیشد.گام آن با گام شور یکی است و تنها اختلاف آن با شور در توقّف مکرّر ابوعطا روی درجهٔ چهارم (نت شاهد) و درجهٔ دوم (نت ایست) میباشد و درجهٔ پنجم ثابت است. در نغمهٔ ابوعطا، نت متغیر وجود ندارد.در ردیف موسیقی موسی معروفی گوشههای ابوعطا بعد از شش درآمد، عبارتاند از: محمد صادق خانی، کرشمه، سَیَخی، تک مقدم (که نوعی تحریر است)، حزین، حجاز (که در سه قسمت ذکر گردیده و مهمترین گوشهٔ ابوعطاست)، بسته نگار، بغدادی (که شبیه حجاز است)، دوبیتی، شمالی، چهار باغ، گبری، رامکلی، فرود و مثنوی.در ردیف منقول ابوالحسن صبا، گوشهٔ خسروشیرین نیز در ابوعطا ذکر شدهاست. آواز ابوعطا در میان مقامهای قدیم به چشم نمیخورد اما از مقامهای قدیم، فواصل جان فزا، بوستان و حسینی با ابوعطا مطابقت دارند. این آواز چند گوشه هم که نامهای بخصوص دارد نواخته میشود که از همه مهمتر حجاز است که نخست روی درجه پنجم گام شور می ایستد و سپس بدرجه اول گام شور فرود می آید، ابوعطا در محدودهٔ حجاز دارای نغمههایی نزدیک به الحان عربی است. اما آواز ابوعطا خود مورد پسند و به ذوق ایرانیان است. با اینکه ابوعطا با نام دستان عرب هم شناخته میشود و در گوشه هایی از آن بسیار به نغمه های عربی نزدیک است اما دستگاه ابوعطا دستگاهی کاملا ایرانی و اصیل است.
┅┅┅┅┄❅💠❅┄┅┅┅┅┄